Sommigen kunnen het woord niet meer horen: discipelschap. Voor anderen begint het pas. Afgelopen maandag was ik dagvoorzitter op een studiemiddag over missionair leiderschap. Ik eindigde de middag door aan te kondigen dat 2015 het jaar van de moeheid gaat worden rond discipelschap. Het woord duikt intussen al een tijdlang overal op en het thema komt in veel kerken terug als jaarthema. Dan kun je er op wachten. Mijn woorden waren nog niet koud of op Staat Geschreven verscheen een blog van CGK predikant Wim de Bruin waarin hij beschrijft dat hij er een beetje klaar mee is. Ik wil dat graag oppakken om een eerste terugblik op de studiemiddag te geven: kritische geluiden rond Mike Breen en zijn denken over discipelschap. In een vervolgblog ga ik de richting proberen te duiden die de sprekers van die middag aangedragen hebben.
“En dan is daar nu alweer de volgende aanpak die het helemaal gaat maken: discipelschap. Legde de missionaire fase alle nadruk op het “gaat dan heen”, nu ligt alle nadruk op “maak iedereen tot mijn discipelen” en natuurlijk, hoe briljant, “wees zélf een discipel, en vooral de dominee!”. Hou. Toch. Op. Alsof de dominee dat nog niet wist… Nu moet er weer een cultuur van discipelschap ontwikkeld worden.”
Na een briljant gevonden vergelijking met allerlei ingewikkelde diëten, waarna de lijven nog steeds even dik zijn, komt Wim de Bruin met de verzuchting dat hij verlangt naar een dr. Frank voor de kerk. Eenvoud en overzicht. Nuchterheid. Rust in de kerk, want hij is moe en ziet andere vermoeide mensen om hem heen. Discipelschapsmoeheid, na de Heilige Geestmoeheid en de Jezusmoeheid en vele andere uitputtingsverschijnselen is nu de beurt aan de zoveelste kuur voor de kerk: discipelschap. (lees verder)
Remmelt Meijer 