Mike Breen

Geloven & Leven

Gezocht: vernieuwend leiderschap in de kerk

By
Gezocht: vernieuwend leiderschap in de kerk

In mijn vorige blog heb ik een eerste reflectie geboden op de studiedag in januari over missionair leiderschap. Inzet was een boek van Mike Breen hierover. Er was relevante en milde kritiek over het risico van een te hoge lat. Nu de moeheid rond dit onderwerp weer wat afgezakt is (mocht je er last van gehad hebben), dan is het nu wel tijd voor een blik vooruit: wat leverde het gesprek op qua denkrichtingen? Discipelschap in Nederlandse kerken: hoe dan wel? Ik schrijf dit in de week dat de Protestantse Kerk een enquête uitgeschreven heeft voor haar leden: hoe moet het verder met de kerk. Op die schaal heeft een kerk in Nederland dat nog nooit gedaan. Als motivatie lees ik: ‘de kerk bevindt zich in een cruciale fase’. Ik deel die observatie en vindt het moedig en wijs om een dergelijke raadpleging te doen. De zoektocht naar de kerk van morgen leeft breed en in dat kader zie ik ook het gesprek op 19 januari met Sake Stoppels, Robert Doornenbal, Jos Douma en Ron Becker en anderen. Ik ga niet samenvatten, maar ik probeer vier lijnen te ontwaren in wat ik die dag gehoord heb en na zoveel weken bij mij blijft haken.

1. Kerk, leer weer leren 

Wat we ook van de kerk vinden, heel erg leerzaam ervaren mensen het niet. Even geen analyse hoe dat dan komt, maar alleen nu wat er mee bedoeld wordt. (lees verder)

Geloven & Leven

De hoge lat van discipelschap?

By

Sommigen kunnen het woord niet meer horen: discipelschap. Voor anderen begint het pas. Afgelopen maandag was ik dagvoorzitter op een studiemiddag over missionair leiderschap. Ik eindigde de middag door aan te kondigen dat 2015 het jaar van de moeheid gaat worden rond discipelschap. Het woord duikt intussen al een tijdlang overal op en het thema komt in veel kerken terug als jaarthema. Dan kun je er op wachten. Mijn woorden waren nog niet koud of op Staat Geschreven verscheen een blog van CGK predikant Wim de Bruin waarin hij beschrijft dat hij er een beetje klaar mee is. Ik wil dat graag oppakken om een eerste terugblik op de studiemiddag te geven: kritische geluiden rond Mike Breen en zijn denken over discipelschap. In een vervolgblog ga ik de richting proberen te duiden die de sprekers van die middag aangedragen hebben.

“En dan is daar nu alweer de volgende aanpak die het helemaal gaat maken: discipelschap. Legde de missionaire fase alle nadruk op het “gaat dan heen”, nu ligt alle nadruk op “maak iedereen tot mijn discipelen” en natuurlijk, hoe briljant, “wees zélf een discipel, en vooral de dominee!”. Hou. Toch. Op. Alsof de dominee dat nog niet wist… Nu moet er weer een cultuur van discipelschap ontwikkeld worden.”

Na een briljant gevonden vergelijking met allerlei ingewikkelde diëten, waarna de lijven nog steeds even dik zijn, komt Wim de Bruin met de verzuchting dat hij verlangt naar een dr. Frank voor de kerk. Eenvoud en overzicht. Nuchterheid. Rust in de kerk, want hij is moe en ziet andere vermoeide mensen om hem heen. Discipelschapsmoeheid, na de Heilige Geestmoeheid en de Jezusmoeheid en vele andere uitputtingsverschijnselen is nu de beurt aan de zoveelste kuur voor de kerk: discipelschap. (lees verder)

Geloven & Leven

Discipelschap daagt de kerk meer uit dan je denkt – 2

By 2 reacties
Discipelschap daagt de kerk meer uit dan je denkt – 2

In het gesprek met Jos Douma over discipelschap, mag intussen in onze beide blogs opvallen dat discipelschap meer is dan een element voor de liefhebbers. Discipelschap of navolging van Jezus, brengt je bij de meest basale elementen van christelijk geloof. Ik denk dat het besef hiervan momenteel weer sterker aan het worden is. Het verbindt pioniers aan de bouwers binnen bestaande kerken. Tegelijk blijft de vraag spannend: waar begin je, zeker in de bestaande setting van de kerk?

Wat ik lastig vindt aan Mike Breen is ook hetgeen ik zo boeiend vindt aan zijn insteek: hij begint aan een andere kant dan we gewend zijn. Hij zet in op processen en veel minder op de onderdelen die in de meeste kerken vertrouwd en bekend zijn. Daarvoor nu nog wat meer aandacht. Breen zet in op andere manieren van kerk zijn die mensen heel direct in de kring zet en in een proces van vorming en groei. Ik zeg er gelijk bij: snel lezend kun je daar soms een gevoel van maakbaarheid of zelfs activisme bij krijgen. Ik noteer zoiets zelf tenminste wel als serieuze valkuil. Maar dat is bijna altijd de valkuil van bewegingen die vernieuwing en verandering willen brengen in een bestaande situatie. Het brengt me bij de tweede uitdaging die ik wil formuleren in het gesprek met Jos, en waarmee ik vooral inga op zijn 2e blog (en een beetje op zijn 3e):

Uitdaging 2: discipelschap is juist voor gewone gelovigen en twijfelaars (lees verder)